Bezkrytyczni, czyli krytyka w modzie
Tak ostro jeszcze nie było. Najwięksi projektanci już nie tylko zakazują krytykom wstępu na pokaz, ale i publikują otwarte listy dyskredytujące recenzentów ich kolekcji. I to w dobie Internetu, kiedy każdy odbiorca mody może napisać, co myśli.
Lajfstajl, lajfstajl!
– Jedzą ze śmietnika i … dobrze się bawią – czytam nagłówek w pewnej gazecie. A pod spodem artykuł o freeganach. Taki na luzie, wesoły. Bohaterowie, jak opisuje dziennikarz, śmieją się i żartują. – Czasem taki wyzbierany ze śmietnika obiad nie różni się od dań z najdroższej restauracji w mieście – śmieje się Mateusz, student. – Zresztą takie grzebanie w śmieciach jest dość interesujące – dalej śmieje się Mateusz. No to się pośmiał.
Islandzki poznałem tyle, co pielesze Gomułki
Całkiem zasłużenie crocsy uznano za najwstrętniejszą rzecz, jaką przyniósł XXI wiek. Piankowe chodaki, dla spotęgowania swej ohydy produkowane w szkaradnie jaskrawych kolorach (choć w sumie czy ja wiem? Crocsy beżowe, czy szare są równie obraźliwe), powinny trafić na listę wstydu współczesnej cywilizacji. Obok GMO, ACTA, nalotów NATO na Belgrad, czy tekstów piosenek Ani Wyszkoni, dajmy na to.
She’s in Fashion
W pewnym wieku powinno się już spoważnieć. Odkładać na nowy samochód, myśleć o sensownym metrażu na osiedlu strzeżonym i w ogóle mieć potrzeby zgodne z oczekiwaniami społecznymi. Niestety. Są tacy, którym stuknęła trzydziestka, a zamiast zająć się czymś pożytecznym, czule głaszczą gramofon, przeżywają upadek kompaktowych singli i wprost nie mogą się doczekać nowej płyty Suede. Mój przypadek.
