Cracow Fashion Awards 2016: najciekawsze kolekcje gali dyplomowej SAPU

Bary mleczne w Nowej Hucie, woalki Picassa i słodka udręka bałaganu, żyjąc z dziećmi: z tego powstają kolekcje w Krakowie.

Tegoroczna gala dyplomowa Szkoły Artystycznego Projektowania Ubioru, zwana także Cracow Fashion Awards, za nami. Jak było? Powściągliwie. Mniej artyzmu, więcej projektowania dla ulicy; co samo w sobie nie jest, oczywiście, negatywnym zjawiskiem. Ograniczona kolorystyka. Mało żartu, przymrużenia oka, szaleństw, a sporo komercyjnego, przemysłowego w zasadzie wzornictwa. Co sugeruje, że absolwenci mają świadomość specyfiki polskiego klienta i w ogóle – branży odzieżowej. Umówmy się: łatwo nie jest. Polacy nie lubią szczególnie się wyróżniać (nieszczególnie takoż), nie lubią koloru oraz udziwnień, którymi nazywają na ogół wszystko to, czego nie ma w sklepach Mohito.

Ale też sukcesy wielu niezależnych marek – patrz: Local Heroes, Le Petit Trou, Misbhv, Ania Kuczyńska, UEG –  pokazują, że można w tym biznesie świetnie się odnaleźć. Jak nie tu, to tam, czyli za granicą, gdzie polscy projektanci cieszą się coraz większym wzięciem (czasem jedynym, bo w Polsce nie są doceniani, ale to już inna historia). Ważne, by mieć pomysł.

Z 14 finałowych kolekcji studentów SAPU wybrałem trzy, u których go widać. To te najmniej seriozne i to one podobały mi się najbardziej. Do tego dorzucam świetną prezentację Anki Walickiej – absolwentki tej szkoły sprzed kilku lat, a obecnie jednej z wykładowczyń – która pokazała się w „gwiazdorskiej” części gali. A na koniec dwie kolekcje, z którymi moje typy przegrały, zyskując większe uznanie wśród pozostałych jurorów.

Anna Hołówka.  Wyróżnienie za piękną paletę barw, dowcip, intrygujące, dekomponujące twarz jak u Picassa woalki. – Moja  kolekcja to żartobliwy komentarz do rzeczywistości, często szarej i monotonnej.  Zestawienie prostych fasonów z dekoracyjnością cekinów wyraża charakter kolekcji: zdaje się ona być widziana przez pryzmat dziecięcej wyobraźni. Naturalne materiały jak wełna, alpaka czy moher kontrastują tu z transparentnością i lekkością cekinów. Osobistego i nostalgicznego wyrazu dodają aplikacje wykonane ręcznie – twierdzi Anna Hołówka.

Marek Bernacki. Wychował się w Lipsku; tam też pracował w teatrze. Decyzję o powrocie do Polski, jak sam mówi, ułatwił mu fakt, że tu codziennie może… zjeść pierogi. Dlatego kolekcja odnosząca się do etosu tzw. domowego jedzenia nie dziwi. Jej bezpośrednią inspiracją była jednak oprowadzana wycieczka po Nowej Hucie.

– Oglądałem bunkry połączone tunelami, lecz, jak się dowiedziałem, nietrwałe i nie chroniące przed bombardowaniem, a wybudowane wyłącznie dla propagandy. Siedziałem sobie potem w barze mlecznym, jadłem barszcz i pierogi, i myślałem o tych wszystkich schronach, że może jednak są przykrywką dla stacji kosmicznej? Że Nowa Huta została wybudowana w tym miejscu tylko dla zmyłki? Wyobraziłem sobie,  jak wybija ostatnia godzina dla Nowej Huty i startuje z niej UFO. Buraki, balkony, pierogi: wszystko to eksploduje! – opowiada Bernacki…

I w takich garmażeryjno-psychodelicznych warunkach powstała kolekcja „We Are the Nowa Huta Kids”, przestrzegająca na napisach m.in. przed wybuchającymi burakami właśnie. A skoro ta (pod)krakowska dzielnica jest ucieleśnieniem idealnego, komunistycznego miasta, kolekcja – nie inaczej –  została wykonana idealnie komunistycznie, tj. wykrojona tak, by nie było żadnych odpadów. I uszyta z materiałów z odzysku. Jakby ekstrawagancji było mało, założona właśnie przez Bernackiego marka bezpretensjonalnie nazywa się Jolanta Luksusowa.

Anna Załucka Kuczera. Może nieco nierówna, ale to moja ulubiona kolekcja tego rocznika. Gratulacje ze szczególnym wskazaniem na fantastyczny płaszcz i kombinezon. Kolekcja bazuje – jak twierdzi sama autorka – na upraszczaniu i przeskalowaniu klasycznych form jak trencz, sukienka, garnitur ale też dziecięce śpiochy. Inspiracją kolekcji były „stare zdjęcia rodzinne, plakaty, dźwięki i wspomnienia”, jak to w Krakowie, oczywiście, oraz  życie w codziennym bałaganie z dziećmi, czego doświadcza solidarnie już cały naród (zazwyczaj płci żeńskiej), bez względu na lokalizację. – W sesji wzięły udział matka i córka (mama architekt, córka uczennica gimnazjum plastycznego), by pokazać, że nie kieruję kolekcji do konkretnej grupy wiekowej odbiorczyni – mówi Anna Załucka Kuczera.

Promotorem Anny Hołówki i Anny Załuckiej Kuczery był Wojciech Bednarz, zaś Marka Bernackiego – Marta Dubanowicz.

Kolekcja Anki Letycji Walickiej powstała, jak przyznaje sama projektantka, tylko na potrzeby pokazu. Walicka bowiem kilka lat temu skupiła się wyłącznie na tworzeniu obuwia. I jedno i drugie wychodzi jej jednak świetnie.

 

 

Główną nagrodę tegorocznej gali, przyznawaną przez Radę Wysokich Krawców (m.in. Joanna Przetakiewicz, Jerzy Antkowiak, Gosia Sobiczewska, Ranita Sobańska, Monika Onoszko, Anna Jatczak, Ilona Kanclerz, Krzysztof Łoszewski) zdobył Bartosz Kuśnierz:

Nagroda mediów (m.in. Hanna Gajos, Marcin Świderek, Harel, Ewa Kosz, Tobiasz Kujawa, Ola Każmierczak, Wojciech Grzybała) przypadła Monice Dębowskiej:

Autorka użyła naturalnych futer. PETA i Greenpeace apelują o oddawanie starych futer potrzebującym, m.in. uchodźcom. Również moim zdaniem to lepsze niż przerabianie ich na potrzeby kolekcji.

 

Fot: Anna Hołówka, Marek Bernacki, Anna Zborowska (Marek Bernacki, Anna Załucka Kuczera, Monika Dębowska, Bartosz Kuśnierz: wybiegowe), Izabela Adamczyk (Anna Hołówka, Paulina Korzeniowska: wybiegowe), Marzena Kolarz (Anna Załucka Kuczera), Michaela Meteova (Marek Bernacki czarno-białe).