Odpuśćmy sobie fashion weeki

Prawdziwa bomba. Fashion Philosophy Fashion Week Poland odbędzie się w listopadzie w Warszawie. W Soho Factory. Po aferze w Łodzi – miasto wycofało się ze sponsorowania imprezy, urzędnicy zwoływali tyleż dramatyczne, co idiotyczne konferencje prasowe (obejrzyj: TU, mocne), a komornicy niemal zwijali czerwony dywan – to ruch zrozumiały. Witamy zatem w Warszawie. Z drugiej strony –  nie takie wydarzenia już odwoływano.

Pamiętamy też wylane przez organizatora oceany żalu i żółci na złą, niewdzięczną, patologiczną i zepsutą warszawkę, która go nie docenia i robi mu na złość. W tym kontekście przeprowadzka do stolicy zaskakuje. No ale trudno. Puśćmy te pretensje w niepamięć. To w końcu świat mody i darcie – nomen omen – szat jest weń wpisany. Ale czy ta koszmarna warszawka przyjdzie teraz, przeprosi i karnie zasiądzie na widowni?

To zależy od tego, kto na łódzkim warszawskim fashion weeku się pokaże. Moim zdaniem – mało kto. I nie tyle z powodu organizatora i poprzednich edycji imprezy, wśród których zdarzały się przecież naprawdę udane i chwalone w ogólnopolskich mediach (sam z aprobatą pisałem o nich na przykład TU), ale z powodu jego konkurentów, którzy ideę fashion weeku po prostu dobili.

Zerknijmy na zakończony właśnie Warsaw Fashion Week  pod egidą Ptaka, cara mody ze Rzgowa, gdzie mieści się wielkie centrum handlu odzieżą Ptak Fashion City. W rozesłanym do projektantów zaproszeniu, impreza (a dokładniej „modowe wydarzenie dedykowane wysokiej modzie”, jak napisali jej organizatorzy) kusiła między innymi nazwiskiem Donny Karan. Nie licząc jej małej autorskiej marki, jest projektantką w stanie spoczynku. Ale to legenda. Chętnie bym się z nią ponownie spotkał i porozmawiał. Pięć lat temu, gdy robiłem z nią wywiad dla „Newsweeka” chciała głównie rozmawiać o kabale – może teraz byłoby inaczej? Niestety, nie przyjechała.

 

 

 

Miał być Joop. Zapewne Wolfgang, ale w prospekcie nie napisali (jego zrzuty z ekranu powyżej). Oraz Natalia Vodianova. I Loris Dorin, czy raczej Diran, onegdaj – jak napisano – pracujący dla Chanel. Też się nie pojawili.

Miałem być i ja. Organizatorzy Warsaw Fashion Week (choć to nieścisłość, bo event odbył się w Nadarzynie) rozesłali informację, że będę redaktorem naczelnym codziennej gazety, ukazującej się podczas owego fashion weeku. Ciekawe, że na nic takiego się nie zgodziłem, niczego takiego nie ustaliłem i żadnej umowy nie podpisałem.

 

Widocznie uznano, że moje nazwisko będzie kolejnym, gwarantującym co najmniej niezły poziom tygodnia mody. Nie mnie oceniać trafność tego wyboru i absolutnie nie porównuję się do Donny Karan czy kogokolwiek z anonsowanych gości. Gdyby jednak nie Joanna Klimas, która przytomnie postanowiła sprawdzić i spytać, czy cokolwiek na ten temat mi wiadomo, w ogóle o niczym bym się nie dowiedział. I mógłbym nieoczekiwanie na imprezie Ptaka spotkać samego siebie! Oczywiście, gdybym się na niej pojawił. Tyle, że finalnie mnie na nią w ogóle nie zaproszono.

Nie było zatem nikogo, na kogo próbowano złowić co lepszych projektantów, by pokazali swoje kolekcje i dodali Warsaw Fashion Week prestiżu. Nieuczciwość? Oj tam. Była za to Agatha Ruiz de la Prada. Ta infantylna hiszpańska projektantka (z marką Prada nie ma nic wspólnego – nie te kraje, nie ten poziom, nie ta historia), której raz obejrzane projekty są nawet zabawne, ale na dłuższą metę nie do zniesienia, w pewnym sensie została podkradziona łódzkiemu tygodniowi mody, bo to on ją sprowadził do nas pierwszy.

Była też Patrizia Gucci, również częsty gość rozmaitych bachanaliów w Polsce, która w świecie mody kompletnie nie istnieje, włącznie z tym, że nie ma na jej temat nic do powiedzenia, o czym przekonałem się osobiście, ale ma nazwisko. A to nazwisko sprzedaje rajstopy polskiego producenta. Anna Fendi, kolejna gwiazda wydarzenia i jego stała bywalczyni, odeszła z kolei z imperium Fendich kilkanaście lat temu. Dała za to swoje imię kolekcji win. Tych do picia.

W tym kontekście prawdziwą perłą w koronie Warsaw Fashion Week – nie licząc Ewy Minge – był powracający po półtorarocznej infamii Maciej Zień. Tyle że i tak wolał, całkiem rozsądnie zresztą, swoją nową kolekcję premierowo pokazać dosłownie dzień później w Warszawie; u Ptaka tylko gościnnie stylizował. Pokazy? Było ich mnóstwo. Samych anonimowych dla wnikliwego nawet obserwatora mody (chyba, że znacie Państwo marki Kiki Riki czy Klaudia Styl); nie licząc może Walerii Tokarzewskiej i znanej z „Project Runway” Mility Nikonorow.

Imprezę prowadzili Małgorzata Rozenek i Radosław Majdan, przekonujący o potędze mody na Warsaw Fashion Week. Co łączy ich z modą ? Majdan przez chwilę był modelem marki Pako Lorente. Rozenek ładnie wyglądała w skromnych sweterkach w „Projekcie Lady”. Ale już jej galowe kreacje zazwyczaj balansują na granicy wulgarności.

Mercedes Benz Fashion Week Warsaw, rzekoma odtrutka na wszelką tandetę, ściemę i w ogóle niedoróbki wszystkich pozostałych „świąt mody” w Polsce, skompromitował się tym bardziej. W ogóle się nie odbył.

 

O tym, jak dokładnie przebiegały przygotowania do Mercedes Benz Fashion Week Warsaw i o kulisach samego odwołania, obszernie napisałem TU. Skończyło się na wzajemnych oskarżeniach, gniewie i żalu.

– Zachowali się skrajnie niepoważnie! Narazili nas na straty! W życiu nie będę rekomendowała udziału marki w tego typu wydarzeniu! – grzmieli moi rozmówcy – projektanci i przedstawiciele marek. Dyrektorka wyznała, że jest zdruzgotana. Producent zaś poniekąd przyznał mi, że impreza go przerosła. Mimo to, organizatorzy Mercedesa wierzą, że uda im się zrobić edycję wiosenną.

Nie wygłupiajmy się już. Dajmy już sobie spokój z tymi tygodniami mody. Indywidualne pokazy garstki kreatorów i kilka konkursów dla debiutujących twórców to wszystko, na co dzisiejszą polską modę stać. Wymyślmy tylko jakiś program/system wsparcia pokazów tych młodych, nierzadko alternatywnych projektantów, którzy nie mogą liczyć na prywatnych sponsorów. Nie porównujmy się już do Zachodu i skończymy to udawanie. Sorry, taki mamy klimat: podczas fashion weeku w Mediolanie więcej ludzi stoi w kolejce do tamtejszego salonu Gucciego (prawdziwego, a nie Patrizii) niż w Polsce jest takimi imprezami w ogóle zainteresowanych.