Joanna Klimas „Logo Game” – relacja z pokazu ze schodami ruchomymi w tle

Najnowszym pokazem Joanna Klimas podsumowała kilka ostatnich lat historii mody. Nie wykluczając w tym swoich poprzednich kolekcji. Pięćdziesiąt sylwetek, mniej więcej tyle samo kolorów, form, tkanin, materiałów. I pomysłów.

Nie przypominam sobie takiego pokazu. To już eklektyzm ortodoksyjny. Wręcz opresyjny.

Szaleństwo i pośpiech. Chłopczyca, a za nią eteryczna piękność, poprzedzająca seks bombę, torującą drogę businesswoman. Skóry na przemian z technicznymi piankami, jedwabie – z bawełną i wełnami. Sitodruk, printy, mat, połysk. Zwiewne suknie i garnitury. Od minimalizmu do maksymalizmu, od mini do maksi. Aha, i jeszcze cekiny. I bombery. I tulipanowe spódniczki. I kraty. No, ale na tym – mniej więcej – polega obecnie moda: dużo trendów pozornie się wykluczających plus reminiscencje mocnych tendencji z poprzednich sezonów.

Oczywiście, trzeba talentu i doświadczenia Joanny Klimas, by kolekcja nie sprawiła wrażenia chaosu totalnego. Bo na to modowe ADHD patrzyło się całkiem przyjemnie. Intuicja mówi mi, że kolekcją, nazwaną Logo Game (rzeczywiście, literki z nazwiska projektantki rozbiegły się po spodniach, T-shirtach, kombinezonie) Klimas podejmuje kolejną próbę zerwania z łatką minimalizmu, wymienianego w jej kontekście jak drugie imię.

Co więcej, odnoszę wrażenie, że stanowi ona punkt zwrotny w karierze projektantki. Rodzaj podsumowania, po którym dostajemy apetytu na nowy rozdział. Jakby projektantka chciała się przedstawić bardziej masowemu, a może i nowemu odbiorcy? Nie tylko temu, który odwiedzi jej nowy salon w centrum handlowym Plac Unii, którego zresztą uroczystą inauguracją był pokaz Klimas. Nota bene, przy akompaniamencie samego Michała Urbaniaka.

Hity kolekcji? Eksplozja krat w ramach jednej sylwetki, bejsbolowa kurtka z raglanem i soczyście czerwone garnitury, które na wielkim wyjściu (czy raczej wejściu) zdeklasują najbardziej spektakularne kreacje. Krwista Joanna Klimas „at her best”, jak powiedzieliby Anglicy.

I jeszcze jedno. W recenzjach z tego pokazu na niektórych portalach przywoływany jest Louis Vuitton i jego pokaz sprzed dwóch lat, gdzie modelki, podobnie jak u Klimas, zjeżdżały ruchomymi schodami. Bez przesady, że to inspiracja. Schody – jak to w centrum handlowym – aż się prosiły, by je wykorzystać. To naturalna sprawa. Moda ma zresztą nieco dłuższe tradycje niż te sięgające 2011 roku i coś takiego widziałem jakieś osiem lat temu na łódzkich Kontraktacjach. Schodami zjeżdżały modelki Moniki Onoszko i Violi Śpiechowicz. Jerzy Antkowiak przypomina sobie, że pokaz na ruchomych schodach widział też na lotnisku Orly u Marca Bohana na początku lat 70. Przy okazji podpytałem mistrza, czy aby na ruchomych schodach Dworca Centralnego nie działy się podobne cuda. Wszak w 1975 roku, a więc w roku jego otwarcia, swoje show mieli tam najwięksi ówcześni dyktatorzy mody naszego kraju. – Na pewno nie! Z prostej przyczyny: te schody od samego początku ciągle się psuły! Nie mogliśmy więc ryzykować – odrzekł Antkowiak. U Klimas w Placu Unii były sprawne.